معامله جفت رمز ارز چیست و چه اهمیتی در بازار کریپتو دارد؟

یک تریدر در معامله جفت رمز ارز، دو رمز ارز مختلف را به‌صورت هم‌زمان معامله می‌کند؛ به این معنا که یکی از ارزها را می‌خرد و دیگری را می‌فروشد. این روش معامله، علاوه بر اینکه امکان بهره‌مندی از نوسانات قیمتی ارزها را فراهم می‌کند، به تریدرها اجازه می‌دهد تا استراتژی‌های پیچیده‌تری را استفاده و از تغییرات بازار سود بیشتری کسب کنند.

این معنا از بازارهای سنتی ارزهای فیات نشأت گرفته و به دلیل پتانسیل سودآوری بالا و نوسانات شدید قیمتی، توجه بسیاری از سرمایه‌گذاران و تریدرهای رمز ارز را به خود جلب کرده است. ولی جفت‌های معاملاتی چگونه کار می‌کنند، چند نوع هستند و هدف از معامله جفت ارزها چیست، این‌ها مواردی هستند که در این مطلب به بررسی و آموزش آنها می‌پردازیم.

معامله جفت رمز ارز چیست؟

معامله جفت رمز ارز به فرآیند مبادله دو دارایی دیجیتال با یکدیگر اشاره دارد. این جفت‌ها شامل دو رمز ارز هستند که با نماد خاصی نمایش داده می‌شوند و می‌توانند در یک صرافی رمز ارز یا هر پلتفرم دیگری با هم معامله شوند. برای مثال، بیت‌کوین/اتریوم (BTC/ETH) یک نمونه بارز از جفت رمز ارز است. در این جفت، می‌توانید بیت ‌کوین را با اتریوم معامله کنید.

جفت‌های معاملاتی رمز ارز نقش مهمی در تعیین نرخ نسبی ارزها ایفا می‌کنند. آنها به معامله‌گران اجازه می‌دهند بدون نیاز به استفاده از پول فیات، مانند دلار ایالات متحده، نرخ یک ارز را نسبت به ارز دیگر سنجش کنند. برای مثال، جفت ارز BTC/ETH نشان می‌دهد که بیت‌ کوین (BTC) ارز پایه و اتریوم (ETH) ارز مظنه است. اگر نرخ این جفت ارز ۱۰ باشد، یعنی هر واحد بیت کوین برابر با ۱۰ واحد اتریوم است.

جفت‌های معاملاتی رمز ارز چگونه کار می‌کنند؟

جفت‌های معاملاتی رمز ارز مکانیسمی اساسی در بازار رمزارزها هستند که نحوه معامله و نرخ‌گذاری دارایی‌های دیجیتال را تعیین می‌کنند. این سیستم شباهت زیادی به نحوه کارایی جفت‌ ارزهای موجود در بازار فارکس (Forex) دارد، ولی هر جفت ارز، کارایی منحصربه‌فرد خود را دارد که عبارت‌اند از:

• مقایسه نرخ: در یک جفت معاملاتی، دو رمز ارز با هم مقایسه می‌شوند. برای مثال، در جفت بیت‌کوین/تتر (BTC/USDT)، نرخ بیت ‌کوین بر حسب تتر بیان می‌شود. اگر نرخ این جفت ۶۰,۰۰۰ تتر باشد، به این معنی است که نرخ یک بیت‌ کوین برابر با ۶۰,۰۰۰ واحد تتر است.
• مکانیسم معامله: هنگام معامله، مخاطب می‌تواند یکی از دو ارز را با دیگری مبادله کند. در مثال BTC/USDT، مخاطب می‌تواند بیت ‌کوین را با تتر بخرد یا بفروشد.
• نقدینگی: جفت‌های معاملاتی پرطرفدار معمولاً نقدینگی بالایی دارند که به معنی سهولت در خریدوفروش بدون اثر قابل‌توجه بر نرخ است.
• اوردر بوک (Order Book): در صرافی‌های متمرکز، هر جفت معاملاتی یک اوردربوک یا دفتر سفارش دارد که سفارش‌های خریدوفروش را ثبت می‌کند. این سیستم به تعیین نرخ بازار یاری میدهد.
• استفاده از ارزهای پایه: بعضی ارزها، مانند بیت‌ کوین، اتریوم و تتر، اغلب به‌عنوان ارز پایه در جفت‌های معاملاتی استفاده می‌شوند؛ زیرا محبوبیت و نقدینگی بالایی دارند.
• جفت‌های فیات: بعضی از بازارهای معاملاتی جفت‌های معاملاتی بین ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات، مانند دلار ایالات متحده، یورو و ریال را نیز ارائه می‌دهند.
• صرافی‌های بدون مرکزیت (DEX): در این پلتفرم‌ها، جفت‌های معاملاتی از طریق استخرهای نقدینگی و استاندارد‌های بازارساز خودکار (AMM)  مدیریت می‌شوند.

درک صحیح نحوه کارایی و معامله جفت رمز ارز برای هر معامله‌گر، از مبتدی تا حرفه‌ای، ضروری است. البته نحوه خواندن جفت ارزهای دیجیتال نیز کمک شایانی به درک بهتر از جفت ارزها می‌کند.

نحوه خواندن جفت خرید و فروش رمز ارز

خواندن جفت خرید و فروش رمز ارز ساده است، ولی نیاز به درک دو معنا کلیدی ارز پایه و ارز مظنه دارد.

• ارز پایه (Base Currency): اولین ارز (از چپ به راست) در جفت معاملاتی است. در مثال BTC/USDT، بیت کوین ارز پایه است.
• ارز مظنه (Quote Currency): دومین ارز در جفت معاملاتی است که نرخ ارز پایه بر اساس آن بیان می‌شود. در نمونه BTC/USDT، تتر ارز مظنه است؛

جفت‌های معاملاتی معمولاً به‌صورت AAA/BBB نمایش داده می‌شوند، که در آن AAA ارز پایه و BBB ارز مظنه است. نرخ جفت ارز نشان می‌دهد که چه مقدار از ارز مظنه برای خرید یک واحد از ارز پایه لازم است.

ارز پایه چیست و چرا اهمیت دارد؟

ارز پایه (Base Currency) به ارز اول در یک جفت معاملاتی اشاره دارد و نقش مهمی در تعیین نرخ نسبی ارزها ایفا می‌کند. در واقع ارز پایه، به‌عنوان مرجع برای نرخ‌گذاری ارز دوم (ارز مظنه) عمل می‌کند و پایه‌ای را برای مقایسه و معامله فراهم می‌آورد.

معامله‌گران اغلب استراتژی‌های معاملاتی خود را بر اساس ارز پایه تنظیم می‌کنند. انتخاب ارز پایه مناسب می‌تواند بر نحوه تحلیل بازار، مدیریت ریسک و حتی انتخاب زمان ورود و خروج از موقعیت معاملاتی اثر بگذارد. به همین دلیل، درک صحیح از نقش ارز پایه در جفت‌های معاملاتی برای موفقیت در بازار رمزارزها ضروری است.

نکته قابل توجه دیگر، نقدینگی بالای ارزهای پایه رایج، مانند بیت ‌کوین (BTC) و اتریوم (ETH) است. این ارزها به دلیل محبوبیت و حجم معاملاتی بالا، معمولاً از نقدینگی بیشتری نسبت به سایر ارزها برخوردارند.

در نهایت، ارز پایه نقش مهمی در دسترسی به بازار بعضی ارزهای دیجیتال کمتر شناخته‌شده دارد. بسیاری از ارزهای دیجیتال جدید یا کم‌حجم، تنها با ارزهای پایه خاصی قابل‌معامله هستند. این موضوع می‌تواند بر استراتژی‌های سرمایه‌گذاری و تنوع‌بخشی به پرتفوی تأثیرگذار باشد.

هدف از معامله جفت رمز ارز چیست؟

معامله جفت رمز ارز چندین هدف مهم را در نظام زیستی ارزهای دیجیتال دنبال می‌کند:

• نرخ‌گذاری بدون نیاز به پول فیات: جفت‌های معاملاتی امکان سنجش نرخ یک رمز ارز نسبت به دیگری را بدون نیاز به استفاده از ارزهای سنتی فراهم می‌کنند.
• بالا رفتن نقدینگی: با ایجاد امکان معامله مستقیم بین ارزهای دیجیتال، معامله جفت ارز به بالا رفتن نقدینگی در بازار کمک می‌کنند.
• نزول هزینه‌های معاملاتی: استفاده از جفت‌های معاملاتی می‌تواند تعداد خرید و فروش لازم برای تبدیل یک ارز به ارز دیگر را نزول دهد؛ این امر منجر به نزول کارمزدها می‌شود.
• تسهیل استراتژی‌های معاملاتی پیشرفته: جفت‌های معاملاتی امکان اجرای استراتژی‌های پیچیده‌تر مانند آربیتراژ را فراهم می‌کنند.

انواع جفت‌های معاملاتی رمز ارز

درک انواع مختلف جفت‌های معاملاتی و ویژگی‌های هر کدام، به معامله‌گران یاری میدهد تا استراتژی‌های معاملاتی خود را بهینه و فرصت‌های متناسب با اهداف و لایه ریسک‌پذیری خود را شناسایی کنند. در ادامه، انواع معامله جفت رمز ارز را بررسی می‌کنیم.

رمز ارز – رمز ارز

یکی از رایج‌ترین انواع جفت‌های معاملاتی، جفت‌های رمز ارز در مقابل رمز ارز است. این جفت‌ها، مانند ETH/BTC  یا  LTC/XRP، امکان معامله مستقیم بین دو رمز ارز را فراهم می‌کنند. این نوع جفت‌ها برای معامله‌گرانی که قصد دارند پرتفوی ارزهای دیجیتال خود را متنوع کنند یا از یک ارز به ارز دیگر جابجا شوند، بسیار مفید هستند.

جفت‌های رمز ارز – فیات

این نوع جفت‌ها معاملاتی، مانند BTC/USD یا  ETH/EUR، پلی بین دنیای ارزهای دیجیتال و پول‌های سنتی ایجاد می‌کنند. این جفت‌ها برای افرادی که قصد ورود به بازار رمزارزها یا خروج از آن را دارند، بسیار مهم هستند.

جفت‌های رمز ارز فیات همچنین به‌عنوان شاخصی برای نرخ‌گذاری کلی بازار رمزارزها نسبت به اقتصاد بین‌المللی عمل می‌کنند. با این حال، باید توجه داشت که همه بازارهای معاملاتی این نوع جفت‌ها را ارائه نمی‌کنند و امکان دارد محدودیت‌های قانونی در بعضی کشورها برای معامله مستقیم ارزهای دیجیتال با فیات وجود داشته باشد.

رمز ارز – استیبل کوین

در سال‌های اخیر، جفت‌های رمز ارز-استیبل کوین، مانند BTC/USDT  یا  ETH/USDC، محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند. استیبل کوین‌ها که معمولاً نرخ خود را به یک پول فیات (معمولاً دلار ایالات متحده) متصل می‌کنند، ثبات نسبی را در بازار پرنوسان ارزهای دیجیتال فراهم می‌کنند.

این جفت‌ها به معامله‌گران اجازه می‌دهند تا در شرایط نوسانی بازار، نرخ دارایی‌های خود را حفظ کنند و درعین‌حال، سرعت و تطبیق‌پذیری خرید و فروش ارزهای دیجیتال را داشته باشند.

NFT – رمز ارز

علاوه بر موارد بالا، بعضی بازارهای معاملاتی جفت‌های تخصصی‌تری مانند جفت‌های مبتنی بر نشان‌های غیرمثلی (NFT) یا جفت‌های مرتبط با پروژه‌های خاص زنجیره بلوکی را نیز ارائه می‌دهند. این جفت‌ها معمولاً برای سرمایه‌گذاران و معامله‌گرانی که به‌دنبال فرصت‌های خاص یا بازارهای نوظهور هستند، جذابیت دارند.

با تکامل مداوم بازار رمزارزها، احتمالاً شاهد ظهور انواع جدیدی از جفت‌های معاملاتی خواهیم بود که فرصت‌های جدیدی را برای معامله‌گران و سرمایه‌گذاران فراهم می‌کنند.

چگونه یک جفت معاملاتی رمز ارز انتخاب کنیم؟

انتخاب جفت رمز ارز می‌تواند اثر قابل‌توجهی بر موفقیت خرید و فروش و سودآوری کلی داشته باشد؛ بنابراین، درک عوامل مؤثر در انتخاب یک جفت معاملاتی مناسب، برای هر معامله‌گر ضروری است.

• نقدینگی جفت معاملاتی: جفت‌های با نقدینگی بالا معمولاً اسپرد کمتری دارند، امکان اجرای سریع‌تر خرید و فروش را فراهم می‌کنند و برای معامله‌گرانی که استراتژی‌های معاملاتی کوتاه‌مدت دارند، بسیار اهمیت دارد.
• ارزهای تشکیل‌دهنده جفت معاملاتی: انتخاب جفت‌هایی که شامل ارزهایی هستند که معامله‌گر با آن‌ها آشنایی دارد، می‌تواند به تصمیم‌گیری بهتر و تحلیل دقیق‌تر کمک کند. این آشنایی می‌تواند شامل درک عمیق از تکنولوژی پشت ارز، تیم سازنده، و اخبار و رویدادهای مرتبط با آن باشد.
• سنجش نوسانات قیمتی: بعضی جفت‌ها نوسانات بیشتری دارند که می‌تواند فرصت‌های سودآوری یا ریسک بیشتری ایجاد کند. معامله‌گران باید بر اساس استراتژی معاملاتی و تحمل ریسک خود، جفت‌های مناسب را انتخاب کنند. برای مثال، جفت‌هایی که شامل ارزهای با نرخ بازار کوچک‌تر هستند امکان دارد نوسانات بیشتری داشته باشند.
• بررسی کارمزدها: هر صرافی امکان دارد برای جفت‌های مختلف کارمزدهای متفاوتی درنظر بگیرد. انتخاب جفت‌هایی با کارمزد کمتر می‌تواند به بالا رفتن سود خالص کمک کند، به‌ویژه برای معامله‌گرانی که مقدار خرید و فروش بالایی دارند.
• توجه به اخبار و رویدادها: بعضی جفت‌ها امکان دارد تحت‌اثر اخبار و رویدادهای خاص قرار گیرند. به‌عنوان نمونه، جفت‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال پروژه‌های درحال توسعه امکان دارد در زمان عرضه اخبار مهم نوسانات قابل‌توجهی داشته باشند.

انتخاب جفت معاملاتی مناسب نیازمند ترکیبی از دانش، تجربه و تحلیل دقیق است. معامله‌گران باید به‌طور مداوم بازار را دنبال کنند و آماده باشند تا بر اساس تغییرات شرایط بازار، انتخاب‌های خود را تعدیل کنند. همچنین، استفاده از ابزارهای تحلیلی و نمودارهای نرخ می‌تواند به شناسایی الگوها و روندهای مهم در جفت‌های معاملاتی کمک کند.

مناسب‌‌ترین جفت رمز ارز برای آربیتراژ

آربیتراژ در بازار رمزارزها یک استراتژی است که از تفاوت نرخ یک ارز در صرافی‌های مختلف سود می‌دهد. انتخاب جفت‌های مناسب برای آربیتراژ نیازمند دقت و تحلیل تخصصی است.

جفت‌های معاملاتی با نقدینگی بالا و حضور در چندین صرافی بزرگ معمولاً گزینه‌های مناسبی برای آربیتراژ هستند. جفت‌هایی مانند BTC/USDT ،ETH/USDT و BTC/ETH به دلیل مقدار خرید و فروش بالا و تفاوت نرخ بین بازارهای معاملاتی، اغلب موردتوجه آربیتراژگران قرار می‌گیرند.

با این حال، گاهی جفت‌های کمترشناخته‌شده یا جفت‌های مرتبط با ارزهای نوظهور نیز می‌توانند فرصت‌های آربیتراژ سودآوری ایجاد کنند. این جفت‌ها امکان دارد به دلیل عدم کارایی بازار، اختلاف نرخ بیشتری بین بازارهای معاملاتی داشته باشند.

معامله‌گران باید توجه داشته باشند که آربیتراژ، علی‌رغم سودآوری، با چالش‌هایی مانند سرعت اجرای خرید و فروش و هزینه‌های جابجایی و ریسک‌های عملیاتی همراه است. بنابراین، انتخاب جفت‌های مناسب برای آربیتراژ باید با درنظرگرفتن تمام این عوامل صورت گیرد.

معامله جفت رمز ارز با استیبل کوین

استیبل کوین‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که نرخ خود را به یک دارایی باثبات (معمولاً دلار ایالات متحده) وصل می‌کنند. معامله جفت رمز ارز با استیبل کوین‌ها در سال‌های اخیر محبوبیت زیادی پیدا کرده است.

جفت‌های رایج در این زمینه شامل BTC/USDT ،ETH/USDC و BNB/BUSD می‌شوند. این جفت‌ها چندین مزیت دارند که عبارتند از:

• ثبات نسبی: استیبل کوین‌ها نوسانات کمتری نسبت به سایر ارزهای دیجیتال دارند؛ این امر به نزول ریسک یاری میدهد.
• نقدینگی بالا: جفت‌های معاملاتی با استیبل کوین‌ها معمولاً نقدینگی بالایی دارند که امکان اجرای سریع خرید و فروش را فراهم می‌کند.
• سهولت سنجش: مقایسه نرخ ارزهای دیجیتال با استیبل کوین‌ها، درک بهتری از نرخ واقعی آن‌ها را نسبت به دلار ارائه می‌دهد.
• امکان حفظ نرخ: در شرایط بحرانی بازار، معامله‌گران می‌توانند دارایی خود را به استیبل کوین تبدیل و از نزول آن نرخ جلوگیری کنند.

با وجود این موارد، نباید فراموش کنیم که معامله‌گران باید به ریسک‌های مرتبط با استیبل کوین‌ها، مانند ریسک‌های نظارتی و احتمال نبود پشتوانه کامل، نیز توجه داشته باشند.

سؤالات متداول

 جمع‌بندی

درک صحیح از معامله جفت رمز ارز، یکی از مهم‌ترین مهارت‌ها برای موفقیت در بازار رمزارزها است. این معنا نه‌تنها به معامله‌گران امکان می‌دهد تا نرخ نسبی ارزها را درک کنند، بلکه فرصت‌های متنوعی را برای سرمایه‌گذاری و معامله فراهم می‌کند.

هر جنبه از معامله جفت رمز ارز از انتخاب جفت‌های مناسب گرفته تا استفاده از استراتژی‌های پیشرفته، مانند آربیتراژ، نیازمند دانش و تجربه و تحلیل دقیق است. همچنین، ظهور استیبل کوین‌ها و جفت‌های مرتبط با آن‌ها، لایه جدیدی از پیچیدگی و فرصت را به این حوزه افزوده است.

در نهایت، موفقیت در معامله جفت رمز ارز مستلزم یادگیری مداوم، رصد بازار و تطبیق با شرایط متغیر است. معامله‌گران باید همواره خطرات را درنظر داشته باشند و استراتژی‌های خود را بر اساس اهداف سرمایه‌گذاری و تحمل ریسک خود تنظیم کنند.