بحران مدیریتی در اتریوم؛ چرا توسعه‌دهندگان پیشکسوت از تیم جدا می‌شوند؟
در تاریخ ۲۱ ژانویه، اریک کانر (Eric Conner)، یکی از توسعه‌دهندگان برجسته اتریوم، اعلام کرد که پس از ۱۱ سال فعالیت در جامعه اتریوم، این پروژه را ترک کرده و به حوزه هوش مصنوعی وارد خواهد شد.
این تصمیم پس از آن گرفته شد که ویتالیک بوترین، رهبر بنیاد اتریوم، درخواست‌ها برای تغییر در رهبری این بنیاد را رد و تأکید کرد که تا زمانی که هیئت مدیره رسمی تشکیل نشود، رهبری کامل با او خواهد بود.
بوترین اظهار داشت:
این تصمیم واکنش‌های متفاوتی را به همراه داشته است. در حالی که بعضی از اعضای جامعه از این تصمیم پشتیبانی کردند، دیگران آن را در تضاد با اصول بدون مرکزیت فناوری بلاکچین دانستند.
اریک کانر نیز با اشاره به همین موضوع، اعلام کرد که «دیگر بخشی از پروژه اتریوم نیست» و افزود که اشتیاق خود را برای ادامه این مسیر از دست داده است.
کانر در ادامه اعلام کرد که فعالیت خود را در حوزه هوش مصنوعی آغاز کرده و در حال حاضر روی توسعه یک عامل (ایجنت) هوش مصنوعی به نام فریسا (Freysa.ai) کار می‌کند. او همچنین برای همکاری در سایر پروژه‌های هوش مصنوعی ابراز علاقه کرده است.
بوترین در تاریخ ۱۸ ژانویه اعلام کرد که هدف از تغییرات جدید، ارتقا تخصص فنی و بهبود ارتباطات بین بنیاد و توسعه‌دهندگان نظام زیستی اتریوم است. این تغییرات پس از یک سال پرچالش برای بنیاد اتریوم در سال ۲۰۲۴، از جمله نقدها راجع به هزینه‌ها، اهداف و پرسنل، صورت گرفت.
بوترین همچنین به دلواپسی‌ها راجع به نقش و جهت‌گیری این بنیاد پاسخ داده و تأکید کرده که بنیاد اتریوم تنها بخشی از یک نظام زیستی بدون مرکزیت بزرگ‌تر است.
او توضیح داده که هدف اتریوم تبدیل شدن به یک «کامپیوتر جهانی» وابسته به پلتفرم‌ای از کمپانی‌ها، توسعه‌دهندگان و پروژه‌های مبتنی بر جامعه است، نه یک نهاد واحد.
بوترین در ادامه تأکید کرده که نقش بنیاد اتریوم امکان دارد توسط بعضی افراد، نادرست درک شود. کمپانی‌هایی مانند کانسنسیس (Consensys) که مدل‌های تجاری مبتنی بر سوددهی دارند، می‌توانند بخش‌هایی از توسعه اتریوم، مانند قابلیت توسعه برنامه‌های تجاری و راهکارهای سازمانی را بهتر مدیریت کنند.
بنابراین، بنیاد اتریوم نباید تلاش کند تمامی جنبه‌های توسعه پلتفرم را کنترل کند، بلکه باید از ابتکارات مستقل توسعه‌دهندگان پشتیبانی نماید تا ثبات و تطبیق‌پذیری پلتفرم در بلندمدت حفظ شود.
این رویکرد توزیع‌شده، محیطی را ایجاد می‌کند که نهاد‌های مختلف بتوانند بدون وابستگی به یک نقطه متمرکز، با یکدیگر همکاری کنند. هدف نهایی، حفظ ماهیت بدون مرکزیت بودن و توانمندسازی نظام زیستی اتریوم به‌عنوان یک پلتفرم جهانی و متن‌باز برای برنامه‌های بدون مرکزیت است.
