شکست بانک‌های بزرگ در استفاده از فناوری زنجیره بلوکی

بانک‌ها و مؤسسات مالی بزرگ بیش از یک دهه فرصت داشتند تا از زیرساخت‌های رمز ارز برای تسویه‌حساب‌های بین‌المللی استفاده کنند، ولی این فرصت را از دست دادند. تنها چند پروژه محدود مانند اونیکس جی‌پی‌مورگان (JPMorgan) که اکنون با نام کینکسیس (Kinexys) فعالیت می‌کند، نشان داد که این فناوری قابل اجراست.

این تأخیرها هزینه‌های سنگینی بر اقتصاد بین‌المللی تحمیل کرده است. سیستم‌های سنتی با کندی در تسویه‌حساب‌ها، محدودیت‌های زمانی و فرآیندهای پیچیده ارزهای خارجی مواجه هستند. برای مثال در برزیل، پرداخت‌های بین‌المللی اغلب از طریق شعب بانکی کارائیب انجام می‌شود که هزینه و زمان خرید و فروش را بالا رفتن می‌دهد.

تفاوت فناوری زنجیره بلوکی با سیستم‌های سنتی

در سیستم‌های مالی سنتی، تسویه‌حساب‌ها روزها طول می‌کشد، در حالی که در دنیای ارزهای دیجیتال این فرآیند در عرض چند ثانیه انجام می‌شود. همچنین در بازارهای سنتی، سرمایه‌گذاران برای نقدینگی باید سال‌ها منتظر بمانند، ولی در حوزه ارزهای دیجیتال، دارایی‌ها به سرعت قابل معامله هستند.

اثر منفی بر اقتصادهای در حال توسعه

کشورهایی مانند برزیل بیشترین آسیب را از این ناکارآمدی‌ها می‌بینند. محدودیت‌های ارزی و نیاز به استفاده از دلار ایالات متحده به عنوان دلال، هزینه‌های اضافی و تأخیرهای بیشتری ایجاد می‌کند. در حالی که فناوری زنجیره بلوکی می‌تواند این مشکلات را حل کند، بانک‌ها هنوز به سیستم‌های قدیمی پایبند هستند.